Wzruszająca opowieść o pamięci, rodzinie i miłości przekazywanej z pokolenia na pokolenie autorstwa Barbary Supeł. Ciepła opowieść o Halusi, która poznaje historię swojego dziadka Józefa dzięki wspomnieniom babci Wiery. Dziewczynka ma tylko sześć lat, a dziadek zmarł przed jej narodzinami. Jednak dzięki opowieściom babci wnuczka czuje z nim głęboką więź. Pewnego jesiennego dnia babcia Wiera zabiera Halusię na cmentarz, aby zadbać o grób dziadka. W drodze opowiada wnuczce o zwyczajach kochanego męża, a także o ich wspólnym życiu, które wypełnione było miłością i codziennymi przygodami. Wizyta na cmentarzu staje się okazją do przekazania rodzinnych historii i wartości, a także do refleksji nad pamięcią o bliskich. Babcia Wiera opowiada Halusi ciekawostki z życia dziadka: jaki był, co lubił i jak spędzali razem czas. Dziewczynka dzięki tym ciepłym historiom dowiaduje się więcej na temat ważnego członka jej rodziny. Podczas wspólnego sprzątania grobu z opadłych liści Halusia odkrywa, że cmentarz nie jest przerażającym miejscem. Rozmowa z babcią sprawia, że dziewczynka zyskuje nową perspektywę na tematy przemijania i pamięci, ucząc się jednocześnie szacunku do tradycji i rodzinnych wspomnień. Książka jest piękną opowieścią o międzypokoleniowych więzach, znaczeniu wspomnień i subtelnie wprowadza młodego czytelnika w temat odejścia bliskich. Tekst, napisany prostym i zrozumiałym dla dziecka językiem, pełny jest ciepła i uczuciowej głębi, idealnie oddaje relacje wnuczki z babcią i porusza delikatny temat pamięci o tych, których już nie ma.