W sztuce "Moralność pani Dulskiej" autorstwa wybitnej polskiej pisarki i aktorki Gabrieli Zapolskiej poznajemy rodzinę mieszczańską: państwa Dulskich oraz trójkę ich dzieci — dwie córki: Melę i Hesię oraz syna Zbyszka. Są one pozornie wychowywane w duchu moralności. Dziewczynki chodzą na pensję, uczą się gry na fortepianie. Nie wolno im się garbić, mają być skromne. Syn romansuje ze służącą, Hanką, ale jego matka przymyka na to oko. Swój pogląd w tej sprawie wyraża formułą: „Na to mamy cztery ściany i sufit, aby brudy swoje prać w domu i aby nikt o nich nie wiedział”. Niespodziewanie Hanka zachodzi w ciążę. Czy Zbyszek zdecyduje się wziąć ślub z Hanką? A może pani Dulska znajdzie jakieś rozwiązanie, aby uniknąć skandalu? Moralność pani Dulskiej to tragifarsa: przeplatają się w niej elementy komedii i tragedii, ukazuje m.in. ludzką głupotę, pazerność, skąpstwo oraz hipokryzję wypaczającą stosunki społeczne. Gabriela Zapolska niezwykle przenikliwie widzi wady zarówno indywidualne, jak środowiskowe czy charakterystyczne dla całej zbiorowości. Co więcej, opisuje je wyjątkowo bezkompromisowo. Mimo że sztuka została napisana w epoce modernizmu, poruszane w niej tematy są uniwersalne i nadal aktualne, a dotyczą sfery obyczajowej, mianowicie wykorzystywania władzy, jaką daje pozycja pracodawcy, do wywierania nacisku na pracownicę, w tym do zmuszania jej do usług seksualnych. Współcześnie czyny takie określamy jako: mobbing, molestowanie seksualne. W czasach Zapolskiej nie miały nazwy, ale problem istniał i został odważnie podniesiony przez autorkę.

Wybór legend związanych z Warszawą spisanych przez Artura Oppmana: Syrena, Kościół Marii Panny, Bazyliszek, Chrystus cudowny u Fary, Zbójcy, Biała Dama i Złota kaczka. Ciekawe świadectwo dawnych wierzeń związanych z Warszawą, historycznymi miejscami i codziennością w mieście. Pisane prozą lub wierszem podania dotyczące obecnej stolicy Polski, zasłyszane przez autora pod koniec XIX wieku wśród najniższych warstw społecznych, które Oppman często odwiedzał. Artur Oppman był jednym z najbardziej znanych warszawskich poetów okresu Młodej Polski, redaktor naczelny pisma „Żołnierz polski”, żołnierz Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej.

Pierwodruk noweli "Nasza szkapa" ukazał się w 1890 roku w "Przeglądzie Literackim", a następnie wydana w zbiorze "Na drodze" w Krakowie w roku 1893. Utwór ma formę wspomnień kilkunastoletniego Wicka Mostowiaka, który mieszka z rodzicami i braćmi (Felkiem i Piotrusiem) na warszawskim Powiślu, jednej z najuboższych dzielnic Warszawy. Chłopiec w prostych słowach relacjonuje codzienne wydarzenia, które składają się na życie w nędznej kamienicy. Ojciec, piaskarz, w momencie rozpoczęcia akcji noweli stracił pracę i Mostowiakowie są zmuszeni sprzedawać po trochu swój ubogi dobytek by przetrwać.